Als Hammer Captain zal Jasper Stuyven zijn team Trek-Segafredo leiden op weg naar de glorie in de Hammer Series dit jaar.
Jasper, wat is dit jaar jouw beste moment op de fiets geweest?
Dit jaar? Ik denk dat ik dit jaar nog geen goed moment heb gehad! [Lachend] Maar als ik een moment zou moeten kiezen, dan zou ik zeggen de Ronde van Vlaandere. Die dag voelde ik me nog het beste.
Waar denk je aan als je echt aan het afzien bent op de fiets?
Dat ligt eraan. Op slechte dagen denk je alleen aan de pijn in je benen maar op de goede dagen denk je juist niet aan de pijn. Wanneer ik heel diep ga op training dan denk ik graag aan vakanties en ervaringen die ik heb opgedaan met vrienden. Ik denk aan andere dingen die niks met fietsen te maken hebben om zo niet te denken aan de pijn in mijn benen.
Als ik nu je trainer zou bellen en hem zou vragen op welke vlakken je jezelf nog kunt verbeteren, wat zou hij zeggen?
Beter luisteren naar wat hij te zeggen heeft! (Lachend)
Jij bent Hammer Captain van Trek-Segafredo dit jaar. Wat denk jij dat de meest belangrijke rol van de captain is?
Om iedereen gelijk te behandelen. Om het doel te bereiken heeft iedereen zijn taken en zal iedereen even belangrijk zijn.
Hoe ga je je jouw ploeggenoten dan motiveren?
Door ze te laten weten dat het oorlog wordt! De Hammer Series zijn niet zoals normale koersen. Je zal vanaf het begin geconcentreerd moeten zijn en bij de les blijven.
Wat is volgens jou het beste aan de Hammer Series?
Dat het heel leuk is om de Hammer Series te rijden maar ook om ernaar te kijken. In geen andere koers zijn de toeschouwers de renners volle bak rijden van start tot finish. Ik heb verhalen gehoord van renners die op de eerste klim de maximum punten scoorden, maar zich zo opbliezen dat ze de finish niet wisten te halen. Voor de fans die kijken is dat mooi. Je kan niet wachten, het is volle bak vanaf kilometer 0.
Kun jij je een situatie bedenken waarbij je een snelle keuze moest maken die de koers heeft beslist?
Ik kan me twee situaties bedenken in de BinckBank Tour twee jaar geleden. Tijdens de derde etappe demarreerde Jempy Drucker in de finale en moest ik snel een keuze maken. Ik haalde hem terug en mijn ploeggenoot Edward Theuns werd in de sprint tweede achter Peter Sagan. Ik wist dat ik de sprint te vroeg aantrok, maar als ik dat niet had gedaan zouden we Drucker niet teruggepakt hebben. De volgende dag gebeurde hetzelfde. Yves Lampaert viel aan in de laatste kilometer en ik moest weer vroeg aan mijn lead out beginnen en dit keer won Theuns de sprint! De beslissing om al vroeger aan te gaan dan verwacht moeten heel snel gemaakt worden. Of je begint al vroeg met sprinten, of je haalt de renner voorop niet meer terug en sprint voor de tweede plaats. Je mag niet aarzelen.
Als je voorop raakt in een select groepje met een renner waar je niet veel van weet, wat is dan het eerste waar je naar kijkt?
Hmm.. Waarschijnlijk de versnelling die hij rijdt en of hij er nog fris uit ziet. Ik denk dat dat de meest belangrijke dingen zijn om naar te kijken.
Heeft iemand je in dat opzicht verrast dit seizoen?
Niet in de koersen die ik gereden heb! (Lachend) Maar Tadej Pogačar van UAE Team Emirates rijdt al het hele seizoen indrukwekkend!
Als je zou mogen kiezen voor een kwaliteit van een ploeggenoot, welke zou het zijn?
Dat is een goede vraag. Misschien een beetje beter klimmen of sprinten. Eigenlijk zou ik graag zoals Toms Skujins willen zijn. Hij klimt goed genoeg om mee te doen voor de prijzen in heuvelachtige koersen. Ik zou niet hem willen zijn (lachend), maar als ik alleen zijn klimcapaciteiten zou hebben, dat zou mooi zijn!
Laatste vraag. Beeldt je dit scenario in. Je bent voorop in een select groepje met je Belgische landgenoten en tevens Hammer Captains: Greg van Avermaet, Tim Wellens en Phillipe Gilbert. Alleen jullie vier. Jullie passseren onder de boog van de laatste kilometer. Hoe verloopt de laatste kilometer?
Hmm, daar moet ik over nadenken. Oke! Tim probeert aan te vallen. Greg haalt hem terug en dan start Phil zijn sprint van ver, met nog zo’n 300-350 meter te gaan. Op de meet is het millimeterwerk tussen Phil, Greg en ik – maar ik win natuurlijk!